Eef & Steef Down Under

Goodmorning Vietnam!

We hebben geen idee of jullie hiervan nog bericht krijgen of dat jullie het abonnement op Eef en Steef Down Under al hebben opgezegd, maar we willen graag ons Vietnamese avontuur ook met jullie delen.


And what an adventure it is! We zijn hier pas een paar dagen, maar we zijn nu al onder de indruk van dit prachtige land met haar vriendelijke mensen en het heerlijke eten.


Na een lange, lange vlucht beseffen we ons dat we een dag kwijt zijn door het tijdsverschil. Blijkbaar hebben we bij het boeken van het hotel in Hanoi niet zo goed opgelet, dus hadden we de dag ervoor al moeten inchecken. Hoopvol stappen we in een taxi die ons voor de deur afzet. Een afgesloten deur, weliswaar, maar gelukkig lag de portier in de lobby te slapen.

We appen het thuisfront dat we goed zijn aangekomen en geven ons over aan het te harde matras.


De volgende morgen voelen we ons nog een beetje alsof er een vrachtwagen over ons heen is gereden, maar we proberen heel hard om niet toe te geven aan de jetlag. We maken een heerlijke stadswandeling om zo het drukke Hanoi in ons op te nemen. Al snel genieten we van het hectische verkeer, de winkeltjes die van alles en nog wat verkopen, de Vietnamezen die echt álles op een fiets of scooter kunnen vervoeren en de geuren en kleuren van al dat lekkere eten.

We bespreken wat we de komende dagen gaan doen en laten ons inspireren door ons favoriete reisboekje: the Lonely Planet. We gaan op zoek naar een van de genoemde travel agencies en boeken een trekking tour naar het noorden, Sapa.


De volgende avond stappen we met nog een Engels koppel en een Ierse meid op de nachttrein. Ondanks de bedjes kunnen we de slaap niet echt vatten en dus stappen we de volgende morgen een beetje verkreukeld uit in Lào Cai.

Vanaf daar brengt een busje ons naar Sapa Town, waar we dankbaar gebruik mogen maken van een douche en ons klaarmaken voor de eerste hike.

We maken kennis met tourguide Tu en hij vertelt ons hoe het programma er uit ziet en wat we nodig hebben. Ook vertelt hij dat er tijdens de tocht wat vrouwtjes meelopen die hun spulletjes proberen te verkopen. Blijf aardig, is de boodschap, dat is hier heel normaal.

Nou, wij vinden het maar een beetje raar. Vijf vrouwtjes in hun traditionele kleding, twee met kaplaarzen, drie op slippers.

Tu kijkt ons aan en vraagt of dit de enige schoenen zijn die we bij ons hebben. We kijken elkaar aan, dan naar onze All Stars en antwoorden in koor: uhm, ja!

Voor de goede orde, we hebben het nog nagevraagd bij het boekingskantoor, maar ze zei dat het prima was. (Inge had ons nog gewaarschuwd, maar we zijn graag eigenwijs. Boy, were we wrong!)


Vol goede moed beginnen we aan de tocht. Ach, we hebben heel wat heftige hikes op die All Stars gelopen.. How bad can it be? Nou, behoorlijk bad!

Ik vind best dat wij onszelf ervaren wandelaars mogen noemen. We hebben heel wat pittige hikes in Amerika, Australië en Nieuw Zeeland gedaan, maar al snel kwamen we erachter dat het hier in Sapa hiken 2.0 is.

Na zo'n tien minuten over een normale weg gewandeld te hebben, slaat Tu rechtsaf. Rechtstreeks de rijstvelden in, naar beneden. Het had de dag ervoor flink wat geregend dus de zanderige paden, waren nogal modderig geworden. Een beetje modder is niet erg, maar als het dan zo steil naar beneden gaat, ontstaat er een soort glijbaan.

Ineens werd ons de échte reden duidelijk van de aanwezigheid van die vijf vrouwtjes.

Klein als ze waren, ze waren supersterk!

Simon gaat als eerste onderuit (en nee, hij droeg geen All Stars) en vlak erna moet ook ik eraan geloven. Vanaf dat moment pak één van de vrouwtjes m'n hand vast en leidt me zo over het modderige pad. Iedere keer als ik dreig te vallen, houdt zij me overeind. En dat op haar slippertjes. Ik begrijp er niks van!

Steef raakt ook nog even de modder met één bil, maar brengt het er verder redelijk schoon vanaf. Ik ben één grote moddervlek!


Af en toe stoppen we om van het prachtige uitzicht te genieten, want tijdens het lopen, kijk je alleen maar naar beneden.

Wauw, wat is het hier mooi!


Tegen lunchtijd stoppen we ergens om wat te eten. De vrouwtjes nemen afscheid (ik hoop vurig dat we ze ook niet meer nodig hebben). Uiteraard hebben ze ons leven niet voor niets gered en twee van de vrouwtjes beginnen enthousiast al hun koopwaar te showen. We dachten, we geven ze gewoon een flinke fooi en that's it. Maar zo werkt dat niet.

Uiteindelijk kiezen we voor een prachtig tasje/portemonneetje (leuk voor in het T2'tje), betalen de vrouwtjes en genieten van een heerlijk, vers gemaakte lunch.


Het tweede gedeelte van de hike lijkt inderdaad minder pittig. Alhoewel, berg op, berg af. Rijstvelden en jungle. Het lukt ons in ieder geval zonder de vrouwtjes.

De zon schijnt fel en dat is te zien aan onze niet meer zo bleke nekjes.

We lopen door wat dorpjes en passeren heel wat hardwerkende Vietnamezen die de rijstvelden klaarmaken voor het planten van de rijst. Kinderen helpen waar mogelijk of spelen bij hun kleine huisjes. Iedereen zegt gedag.


Aan het eind van de middag (we voelden onze benen en voeten al behoorlijk) gaan we het pad af en lopen we een berg af naar beneden.

Tu geeft ons de keuze: een aantal kilometer omlopen voor de brug of dwars door de rivier.

Alsof het allemaal nog niet avontuurlijk genoeg is, kiezen we unaniem voor de rivier.

Al klimmend en klauterend komen we bij het punt waar de rivier enigszins ondiep is. Simon en Rebecca steken het water als eerste over met Tu. Hij komt terug voor ons en Niamh (spreek uit als Neve. Eve, Steve and Neve :D) Samen met een bekende van Tu, die toevallig in de buurt was, stappen we het kolkende water in. Hand in hand steken we stapje voor stapje de rivier over. Als dat geen avontuur is!

Gelukkig is het hierna nog maar vijf minuten lopen naar de homestay, waar we hartelijk worden ontvangen door de familie Po. Alle natte schoenen en kleding uit, een warme douche en even zitten. Wat een dag! Maar wat was het het waard zeg!

De hele familie helpt het eten te bereiden en zelf steken we onze handen uit de mouwen om loempia's te maken. De 13 jarige dochter legt uit hoe.

Hierna genieten we met de hele familie aan een grote tafel van al het lekkers wat is bereid. Wat smaakt het allemaal fantastisch!


Na het eten is er nog wat tijd om met de kids te ravotten, maar dan is het hoog tijd voor bed.

Hoe bijzonder om te zien hoe ze hier leven en daar even deel van uit te mogen maken.

Tevreden vallen we in een diepe slaap.


De volgende morgen worden we gewekt door de kukelende haan. Volledig verpauperd! Wat een spierpijn! We eten pannenkoeken als ontbijt, nemen afscheid van de familie en maken een tweede hike door rijstvelden, bergen en jungle.

Het weer is een stuk minder mooi, maar de omgeving blijft prachtig. De mist geeft het ook iets magisch.

Na een wederom heerlijke lunch, worden we opgehaald en teruggebracht naar het hotel waar we weer even kunnen douchen alvorens we terugkeren naar het treinstation.

Op naar weer een hobbelige rit terug naar Hanoi.

Reacties

Reacties

Tante Ria

Lieve Eef en Steef,

Wat hebben jullie je weer een hoop vermoeiende avonturen op de hals gehaald!
Zò uit onze luxe westerse wereld in één nachtelijke vlucht naar een bizarre aziatische cultuur.
En dan meteen maar gaan hiken hè, niet even een paar dagen rust houden en kalm aan beginnen.
We hadden het kunnen weten: dat zijn Eef en Steef, die twee zwervers op hun modderige All Stars.
Wat een prachtig idee van die vrouwtjes om jullie te begeleiden bij die moeilijke tocht. Reken maar dat ze vaak mensen uit de klei optrekken!
We zijn benieuwd wat jullie reis verder nog gaat brengen. Ik zou willen dat je de geuren ook kon meesturen. En af en toe een hapje van de maaltijd....
Veel plezier hoor.

Liefs,

Tante Ria

Annemiek

Woot! Zitten jullie 'ineens' in Vietnam! I've been a bad friend, want heb al maanden niks meer van me laten horen... Sorry! (Het is geen excuus, maar life got in the way...! ;-) Des te leuker om nu jullie avonturen weer op deze manier te kunnen volgen. En wat een heerlijke avonturen tot nu toe! Geniet er enorm van en keep us posted! xx Annemiek

Michelle

Hej wat een leuke verrassing dat jullie de blog nieuw leven hebben ingeblazen! Heerlijk om zo weer mee te mogen genieten van jullie avonturen. Misschien wel extra leuk omdat ik even terugreis in de tijd en alles helder voor me zie. En wat je tante Ria ook al schreef een beetje eigenwijs zijn past bij jullie dus ben benieuwd wat er nog meer gaat volgen...
Dikke knuffel xx

Je moeder

Mag ik het WEER zeggen!!!!
Ik zei het toch ( schoenen )!
Maar wat klinkt het fantastisch !
Schrijf ook eens waar het eten uit besta ?
Je geniet maar lekker verder
Je moedertje

Oom Roel en tante Pieta

Hoi Eef en Steef, ja gympen zijn ook geen bergschoenen???? Die had je beter aan kunnen trekken eventueel met stijgijzers om je goed te kunnen ankeren in de modder. De foto's zien er goed uit dus geniet lekker daar en we hopen dat jullie heelveel mooie dingen daar te zien krijgen. Groetjes van ons en heelveel plezier daar.????????????

Femke

Hoi, wat gaaf dat jullie in Vietnam zijn. Wij hadden hetzelfde gevoel in Sapa, waarom lopen die vrouwen en kinderen mee?? Nou wij waren ook blij dat ze meeliepen en ons hielpen! Hilarisch.....
Veel plezier nog!!

Alie

Ik wist wel dat jullie inmiddels in Vietnam zaten.Maar blij verrast toen ik in mijn mailbox keek
en zag dat we weer van die mooie verhalen gaan krijgen van jullie verblijf daar.
Oh oh,ik zie die gezichten van jullie wel voor me,staan voor een een gesloten Hotel, verbaast??
Maar zoals altijd jullie komen er wel uit, wat dat betreft hoeven de ouders zich geen zorgen te
Ik verheug me op jullie mooie verhalen,zo kunnen wij hier in Holland het een beetje mee maken.
En die Loempia's proeven we nog wel als jullie weer thuis zijn, kleding achter laten en de koffer vullen met Loempia's,mmmmm!

Eveline en Steef, heel veel plezier en vooral genieten!!

lieve groet,
Alie

Marry rotttier

Hallo Eef en Steef,

Wel een beetje late reactie van mij. Maar heb jullie verhalen zitten lezen.
Jullie maken zo heel wat mee en veel plezier en geniet ervan. Groetjes!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!