One Rock. One Canyon. Ten Billion Flies.
17 jan. 2016
🇦🇺
vanuit Australië
Na Kerst komt Oud & Nieuw en we verheugen ons op een leuk feestje!
Maar niet eerder dan dat we de Blue Mountains hebben verkend.
We trotseren diepe dalen en hoge toppen en genieten van de uitzichten waar dit National Park ons op trakteert.
Helaas zijn het wat bewolkte dagen, waardoor de Three Sisters wat sombertjes overkomen, maar het blijft een prachtig gezicht.
Onze roadtrip is tot een einde gekomen. We rijden het zonovergoten Sydney in, zeggen de Cookie-Can-Van gedag en checken in bij een 55+ park met wat vakantie accomodaties, waar we de komende vier
nachten zullen slapen.
We fixen een luchtbed voor Inge en genieten met z'n drieën van de stad en alle gezelligheid.
31 december. Het blijft toch raar zo midden in de zomer. Steef kan er niet over uit dat hij nog geen oliebol gegeten heeft en kijkt verlekkerd naar elke oliebol-selfie die voorbij komt op Facebook.
Als de avond nadert maken we ons klaar voor het feestje. Steef z'n haren zijn gekapt, de dames trekken blij hun nieuwe jurkje aan en samen gaan ze op pad.
We hebben het genoegen om in Luna Park het vuurwerk van dichtbij mee te maken. Het pretpark ligt onder aan de Harbour Bridge en terwijl wij drankjes regelen, houdt Steef een plekje vrij.
Als het aftellen begint, voel je de spanning. Om twaalf uur barst het spektakel los en is er overal wat te zien. Wat ontzettend gaaf!
Steef en ik kussen elkaar voor de derde keer het nieuwe jaar in en prijzen ons gelukkig om met z'n drieën op deze bijzondere plek, dit bijzondere vuurwerk mee te maken.
Na alle foto's, filmpjes en selfies gaan we snel nog in de rij staan voor de achtbaan. Het is niet echt een jurkjes-proof achtbaan en wat met gevaar voor eigen leven lijkt, joelen en gillen we wat
af!
Moe maar voldaan zoeken we ons bed op.. En toen was het 2016.
Met z'n drieën doen we Bondi Beach nog aan en ontbijten we in Darling Harbour. Het is tijd om Inge gedag te zwaaien. Ons avontuur gaat verder naar Melbourne en de Great Ocean Road.
Met haar ouderwetse trammetjes die gratis door de stad rijden en de moderne gebouwen pal naast die in Victoriaanse stijl, is Melbourne ook een heerlijke stad om dagen in door te brengen. We hebben
echter maar twee dagen, want onze volgende Wicked wacht op ons.
Deze aflevering: de Golden-Eddie-Van mét rooftoptent. Een afschuwelijke Nissan Pulsar, in de afschuwelijke kleur goud met een nog afschuwelijkere afbeelding van 'the Joker'. De afbeelding en
uitspraak van Eddie Vedder op de andere kant, maakt gelukkig een hoop goed.
Met de soundtrack van 'Into the Wild' door de autospeakers, rijden we richting Grampians National Park. Onze eerste bestemming van deze korte roadtrip.
We hiken naar de mooie McKenzie Falls en genieten van het uitzicht bij de Balconies. We rijden Inge haast van d'r sokken bij het visitor centre en krijgen van haar de tip voor een mooi fotoplekje.
Dan rijden we door richting Great Ocean Road. We vinden een leuke camping in Port Campbell, waar we ons tentje opzetten. We rijden langs the Arch en London Bridge, allemaal bijzondere rockformaties
langs de kust in zee, prachtig. Hoogtepunt natuurlijk de Twelve Apostles (nu nog maar zeven), welke we zowel met daglicht als met sunset bewonderen.
De volgende dag rijden we de Great Ocean Road af. Hij is net weer helemaal vrijgegeven nadat hij een poosje afgesloten is geweest vanwege een flinke brand. Ongelooflijk om te zien dat voor
kilometers lang het bos helemaal zwartgeblakerd is, zelfs een paar huizen. Zo ontzettend zonde. De blushelikopters vliegen nog af en aan. Bizar, maar een niet onbekend natuurverschijnsel in
Australië.
We vinden geheel in the middle of nowhere nog een verlaten camping waar we tijdens een avondwandeling door het net zo verlaten bos twee koala's spotten! Chillend in de bomen, wat een heerlijk leven
hebben die toch: 20 uur per dag slapen!
Wij brengen de nacht door in de rooftoptent, af en toe wakker gehouden door de brullende koala's, voordat we weer richting Melbourne rijden. Ik moest en zou dit keer de gekleurde huisjes op
Brighton Beach zien, dus op naar Brighton Beach. En ze zijn leuk!
We checken nog een laatste nachtje in bij het Sophia Hotel in Melbourne en struinen nog wat door de stad.
De volgende ochtend staat er een vlucht naar Uluru gepland.
Na zo'n drie uur vliegen stappen we midden in de Outback uit, pal naast de meest bekende rots van Australië. Wauw!
We checken in bij Ayers's Rock resort, waar we de tent opzetten voor twee nachten. Dit is vlakbij het National Park, zodat we niet ver hoeven te rijden voor sunset en sunrise.
De bloedhitte van de Outback zijn we al even niet meer gewend, de 42 graden is een klap in ons gezicht, maar ach, ons hoor je niet klagen.
Waar we wel over klagen is de miljoenen vliegen die blijkbaar niets beters te doen hebben dan ons te irriteren. Ze verpesten foto's en kruipen overal in en op.
Geen wonder dat iedereen met zo'n sluier loopt. Dat willen wij ook!
De wolken gooien wat roet in het eten tijdens de sunset, maar wat blijft het een indrukwekkende rots. Zo machtig groot, hoog rijzend vanuit de totale vlakte. Magisch gewoon!
De volgende ochtend gaan we na een mooie sunrise de 15 km rond Uluru fietsen, zo ontzettend gaaf!
Daarna rijden we via een fantastische route verder naar King's Canyon. Hier is een prachtige hike van 6km uitgestippeld die de volgende ochtend op het programma staat. Vanwege de hitte wordt de
hike om 9 uurgesloten, dus we gaan vroeg op pad.
Het is flink klimmen en klauteren, stijgen en dalen en wat kan het al heet zijn zo vroeg in de morgen. Maar wat de moeite waard!
Wat een prachtig gezicht, echt genieten!
Met weer volop nieuwe profielfotowaardige foto's, rijden we tevreden de drieënhalve uur weer terug naar Ayer's Rock resort.
Met het idee om de laatste ochtend nogmaals de sunrise bij Uluru te bezichtigen, gaan we op tijd naar bed. De wekker staat om vijf uur.
Maar dan begint het te waaien. Hard te waaien. Stormen. Hard te stormen. We zijn bang dat ons tentje dit niet gaat overleven. In de veronderstelling dat dit maar even zal duren, luisteren we naar
de herrie die de wind veroorzaakt. Uren verder, nog geen oog dicht gedaan, maar de wind is nog niet gaan liggen. We worden gek van het geklapper en om de beurt worstelen we met het tentdoek dat
toch wel gevaarlijk ver naar binnen komt. We zetten de wekker weer uit.
Om half zeven is het geweld voorbij en kunnen we blij constateren dat ons tentje het heeft overleefd.
Teleurgesteld dat we niet nog een laatste keer naar Uluru konden, maar blij dat we dit prachtige en iconische deel van Australië hebben gezien en beleefd, zeggen we de red centre gedag: One rock.
One canyon. Ten billion flies.
Reacties
Reacties
17 jan. 2016, 19:43
dat is weer eens een andere jaarwisseling dan in holland en heeel bijzonder . Er ligt een zakje oliebollen voor jullie in onze vriezer en dan heten het nieuwjaarsbollen.
Nog veel plezier!
Groetjes, Marry
05 feb. 2016, 20:35
Wat onzettend gaaf lijkt me dat om tijdens het wandelen Koala's in een boom te spotten :-)!!
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!