Let's go on a Tassie Adventure!
28 jan. 2016
🇦🇺
vanuit Australië
Tasmanië: wat voor mij toch wel een beetje voelt als thuis. Ik kan niet wachten om Steef al het moois te laten zien wat dit eiland te bieden heeft.
We checken in bij het hostel midden in Hobart, waar ik vijf jaar geleden met Shaz ook verbleef en verkennen de stad. We lopen langs 'mijn oude huis' wat er maar verwaarloosd bij staat. Her en der
herken ik winkels en straten en we eindigen de dag uiteraard op de gezellige Salamanca Place met haar heerlijke restaurantjes en pubs.
We zijn ontzettend nieuwsgierig naar onze 'iconic two-seater' van onze Wicked vrienden.
De locatie is verhuisd naar buiten de stad, maar we vinden een manier om er te komen. Onze Wicked vriend is dit keer een op leeftijd zijnde man, die alles op het gemakkie doet, maar we kunnen niet
blijer zijn als hij ons campertje uit de werkplaats rijdt: The PacMan-Van!
Steef is door het dolle! Hij kruipt achter het stuur en binnen twee minuten rijdt hij het oude barrel alsof hij nooit anders heeft gedaan. Het duurt nog eens twee minuten voordat hij begint te
roepen dat hij er zo één ook thuis moet hebben. Of het misplaatst zou staan in de Vlaardingse Oranjebuurt.. Echt hoor, zo blij als een kind!
Onze roadtrip begint op Mount Wellington, waar een prachtig 360 graden uitzicht wordt geboden op Hobart en omgeving.
Daarna rijden we via Tasman Peninsula richting Port Arthur, een plaats met veel historie, voor Australische maatstaven dan. Een plek waar alle convicts heen werden gestuurd als ze voor de zoveelste
keer de fout in waren gegaan. De plek waar zware straffen in het verschiet lagen, zware straffen voor zware convicts. De plek waar velen niet levend vandaan kwamen..
De Port Arthur Ghosttour is een must do, dus we kopen kaartjes, parkeren de camper op een nabijgelegen camping en rijden 's avonds naar de plek des onheils.
Tourguide Mel jaagt ons de stuipen op het lijf met haar spannende verhalen over al het leed wat is geleden in de verschillende historische gebouwen; de silent jails waar een man zichzelf wist op te
hangen en nowadays nog steeds gehoord wordt door de toeristen die de cellen bezoeken. Het ziekenhuis waar een steeds terugkerend figuur vanaf de tweede verdieping uit het raam springt. Het huis
waar ooit een klein meisje een gat in haar hoofd viel en nu nog steeds door de ramen tuurt.
De schommelstoel van een oude vrouw, die nog steeds schommelend wordt waargenomen, ook al zit er niemand in, is het teken dat Port Arthur alles behalve verlaten is..
Toch iets meer gelovend in het paranormale gaat onze roadtrip de volgende dag verder naar Wineglass Bay. We besluiten diezelfde middag de hike te maken naar de prachtige lookout en voor mij is
driemaal scheepsrecht: Wineglass Bay met een prachtig blauwe lucht.
De trip gaat verder naar de Bay of Fires. Tasmanië wordt geteisterd door bushfires in het westen, wat hier in het oosten volop gemerkt wordt. De wind blaast de rook en de geur oostwaarts, waardoor
de Bay of Fires wel ineens heel letterlijk lijkt.
We hebben een prachtige overnachtigsplek aan zee waar we Carla en Steve ontmoeten.
Steef z'n Bassie en Adriaan shirt wordt opgemerkt door Carla, een Nederlandse die al 40 jaar in Australië woont. Je wordt niet vaak 'bal gehakt' genoemd hier.
We hebben een gezellige avond met het stel, praten honderduit en noteren een aantal tips.
De volgende dag rijden we zoals beloofd langs hun woonplaats Derby en maken een selfie voor hun huis.
Via Launceston en Cataract Gorge rijden we verder naar het westen. Cradle Mountain - Lake St. Clair National Park. Vijf jaar geleden totaal gehuld in mist en regen, dus nu de herkansing.
We maken een hike langs Dove Lake en het klaart net genoeg op om de wederom in wolken gehulde Cradle Mountain te onthullen: wauw!
We rijden verder langs de westgrens van het National Park naar beneden en maken een stop in historisch Queenstown: ooit een bruisende mijnstad, nu vergane glorie.
Maar, het is het startpunt van de West Coast Wilderness Railway.
Een spoor wat in 1896 werd aangelegd van Queenstown naar Strahan om koper te vervoeren. Het spoor loopt dwars door dichtbegroeid rainforest, over 40 bruggen en beklimt een berg van 250 meter.
Werkelijk waar een prachtige treinrit met een heuse stoomlocomotief. Je begrijp, Steef was wederom in z'n nopjes.
In het zuiden van het National Park bevindt zich Lake St. Clair en hier halen we het in ons hoofd om een hike van 17km te maken. Alvast een goede opwarmer voor Nieuw Zeeland. Het is een prachtige
route door bossen, bergen en langs meren.
Sinds we voet op Australische bodem hebben gezet, doet Steef z'n best om een slang te spotten. Zijn angst en fascinatie voor deze beesten snap ik niet helemaal, maar helaas ben ik degene die de
tigersnake onderweg spot, nota bene naast Steef z'n voeten. Ik denk niet dat hij de rest van de route veel van de omgeving heeft meegekregen, aangezien zijn blik op de grond gericht bleef.
Vastberaden een slang te zien. Helaas..
Australia Day vieren we in Mt. Field National Park, waar we onze roadtrip afsluiten met wederom een prachtige wandeling.
Teruggekeerd in Hobart, struint Steef alvast het internet af op zoek naar een goedkoop busje, wat we kunnen omtoveren tot onze eigen camper (uiteraard is het aan Ronald om de buitenkant een mooie
airbrush te geven). Voor thuis in de achtertuin. Het lijstje voor ons toekomstige huis wordt steeds langer: 4 hectare grond voor al die auto's. Misschien toch maar hier iets zoeken?
Ondertussen ben ik druk bezig om een afspraak te regelen met Carpet Guy. Ik kijk ernaar uit om mijn oude baas na vijf jaar weer even te zien.
Hij biedt aan om ons een lift naar het vliegveld te geven en daar een kop koffie te drinken.
De volgende ochtend pikt hij ons op en het is weer als vanouds. Wat is dit toch een heerlijke Australiër, een echte Tassie Bloke in hart en nieren. En wat kan je toch met 'm lachen!
Onze tijd in Australië nadert zijn einde. Wat fijn dat we deze in mijn Tasmanië mochten afsluiten. Wat was het mooi, wat was het goed. A real Tassie Adventure.
Next stop: Indonesia.
Compleet nieuw voor mij, tijd voor nieuwe herinneringen voor Steef. Samen!
Stay tuned!
Reacties
Reacties
28 jan. 2016, 10:32
He Eef, wat een topvakantie hebben jullie zeg! Heerlijk om jullie ervaringen te lezen. Vooral wanneer het weer hier in Nederland but is en wij gewoon hard aan het werk zijn. Veel plezier in het volgende land, ben benieuw naar de ervaringen!
Groetjes
Femke
04 feb. 2016, 05:49
He Eef en Steef,
Wat heerlijk om te lezen dat jullie de bekende plekjes van Eef hebben opgezocht en dat ze misschien nog wel mooier waren dan haar herinneringen. Komt vast omdat jij er nu bij bent Steef :-)
Zojuist zag ik de foto van jullie bij de tempels in Java, prachtig!!
Dikke knuffel
Liefs mies
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!