The Cookie-Can-Van
25 dec. 2015
🇦🇺
vanuit Australië
Onze volgende roadtrip start in Cairns. Maar omdat er geen directe vlucht is vanaf Darwin, vliegen we via Sydney. Mijn stad, heerlijk!
We genieten van de drukte, de mooie uitzichten op de Harbour Bridge en het Opera House en we pakken de Ferry naar Manly Beach voor een dagje strand.
Maar dan is het al gauw tijd om onze vrienden van Wicked in Cairns op te zoeken.
We zijn reuze benieuwd naar onze 'mini campervan'. Bij aankomst zien we een paar autootjes staan en hopen stiekem dat dát ze toch niet zijn.
Maar jawel.. we krijgen de sleutel van de Suzuki Alto, met dakkóffer dit keer, een korte uitleg over hoe we de auto omtoveren tot een hemelbed en off we go.
Steef moet even omschakelen, in zo'n kleine auto heeft hij nog nooit gereden, laat staan geslapen!
Hopende dat alles wel mee zal vallen, rijden we langs de K-Mart voor goedkope kussens en een dekbed, gooien we de (vergeten) eski weer vol met ijs en lekkers en rijden richting onze eerste
bestemming: Cape Tribulation.
De rainforest op z'n mooist, pal aan het strand. Na wat korte wandelingen en de hoop op het spotten van een cassowary, zoeken we een camping op om onze mini campervan uit te proberen.
Na wat passen en meten, hebben we de Alto omgetoverd tot een bed. De héle Alto. Dat houdt in dat er geen ruimte meer is voor wat dan ook. Gelukkig liggen de backbacks in de dakkoffer en we
besluiten de eski maar buiten te laten staan met nog wat flessen water.
's Avonds klimmen we vertwijfeld en ietwat onhandig in bed. Heet, het is heet. De ramen kunnen we niet echt open doen i.v.m. rainforest gespuis. Maar een klein kiertje is toch echt nodig om niet te
stikken.
Dit is niks. Dit is hélemaal níííks.
De volgende ochtend kijken we elkaar gebroken aan: we kopen een tent!
We zoeken in de Lonely Planet een paar leuke bezienswaardigheden op en rijden door de highlands van Cairns richting het zuiden.
Via het Waterfall circuit belanden we na een goede tip in Etty Bay, waar we zeker Cassowaries zouden spotten.
En jawel, na 10 minuten komt er één uit de bush gelopen. Wat een groot dino-achtig beest! Hij snuffelt wat aan onze handdoeken, maar bij gebrek aan eten loopt hij verder.
We genieten van het prachtige baaitje, een heerlijke maaltijd en een nog betere nachtrust in ons tentje!
Onze trip gaat verder zuidwaarts, waar we Wallaman zien, zonder Falls (helaas een droge waterval), Jourama met Falls en regelmatig een hike maken.
In Mission Beach stoppen we om een tripje naar de Whitsunday's te boeken en rijden vervolgens door naar Townsville, waar we op de gok toch maar de Ferry pakken naar Magnetic Island, hopend dat er
nog een plekje is in het hostel. Deze is er gelukkig en we besluiten vervolgens om een fiets te huren om meer van het eiland te zien.
Steef is iets minder blij met z'n steeds verder naar beneden zakkende zadel, maar fietst uiteraard de bergen op alsof het niks is. Ik, daarentegen, kom met grote moeite en een knalrode kop gelukkig
ook aan in Horseshoe Bay, waar we gelijk de (warme) zee induiken om uhm.. af te koelen.
Ook al is de terugweg net zo pittig, het vastzetten van Steef z'n zadel en voorál het spotten van een koala in een boom langs de weg, maakt alles goed!
Dan is het tijd voor de Whitsunday's.
We stappen op in Airlie Beach voor drie dagen heerlijk zeilen, gezellige mensen, prachtige snorkelplekken in de Great Barrier Reef, goed eten en het mooiste strand: Whitehaven Beach.
Volop genieten!
Daarna spreken we met Deb af om langs Mackay te rijden. We worden met open armen ontvangen.
Elsie kijkt de eerste twee minuten wat verlegen, maar wanneer Steef haar de kerstliedjes-zingende-beer geeft, is er van verlegenheid geen sprake meer.
Ik vermaak me met kleine Jack, we zwemmen heerlijk in het zwembad in de achtertuin, koken gezellig samen, maken 's avonds kennis met Pete en genieten van een heerlijke nachtrust in een kingsize
logeerbed.
Deb neemt ons de volgende dag mee op pad en we besluiten nog een nachtje te blijven.
We bedanken de Quinn's voor de gastvrijheid, gezelligheid en het top eten van Zambrero en rijden verder. Via een korte stop in Agnes Water/Town of 1770, komen we aan in Noosa.
Hier maken we kennis met Australia's peak season. De camping kost een godsvermogen en het plekje mag geen naam hebben. Hutje mutje, geen uitzicht en ons kleine doppie staat misplaatst tussen de
immens grote tenten, campers en vouwwagens van de Ozzies. Maar ach..
We dachten dat we de eersten zouden zijn, als we de volgende ochtendom 5 uurde wekker horen gaan, maar de halve camping is al ontwaakt. Vroeg op,
want we worden met een 4x4 bus opgehaald voor een dagje Fraser Island.
Een hobbelige rit brengt ons via een heuse strand snelweg bij Rainbow Beach. Heel bizar om gewoon met 100km per uur over het strand te rijden. In de duinen staan verkeersborden, maar er staan ook
gewoon mensen te vissen.
Op het eiland rijden we de bush in, wat een nóg hobbeligere rit is. We maken een stop voor een leuke wandeling en rijden door naar Lake McKenzie. Na een heerlijke lunch en een ruige rit met de
Ferry terug naar Noosa, waar we onderweg nog een dolfijn spotten!
Al vanaf Rockhampton heb ik m'n oog laten vallen op een jurkje van de Target. Helaas hadden ze 'm daar niet in m'n maat, wat er nu toe heeft geleid dat ik Steef naar elke Target die ook maar
enigszins op de route ligt, laat rijden.
Na zo'n 22 Targets is Steef het echt wel zat, maar hij zegt niets. Nee, zonder een kwaad woord manoeuvreert hij de Alto door het drukke verkeer van Brisbane. In het hartje van het centrum zit de
23e Target en misschien hebben ze 'm daar wel.
Ja!
Euforisch!
Onderweg naar Byron Bay stoppen we bij de Glasshouse Moutains en Lamington National Park.
Kerst nadert en we weten nog steeds niet waar we deze gaan doorbrengen.
Steef is in één oogopslag verliefd op Byron Bay en we besluiten hier een chille kerst te vieren.
Voor die tijd rijden we nog een dagje naar Bald Rock en Girraween National Park. Hier slaat het weer om en hebben we last van regen, veel regen. In plaats van de geplande wandeling, rijden we naar
een nabijgelegen dorp met gevaar voor eigen leven. De straten staan volledig blank, de brug is overstroomd en je ziet geen hand voor ogen.
De volgende ochtend is het gelukkig droog en we gaan al vroeg op pad om de bijzondere, kale rotsen te gaan bezichtigen.
Het pad loopt eerst via vele treden omhoog. Bij de berg aangekomen, is het de bedoeling dat je de witte streepjes de berg op volgt. Niks treden. Gewoon een gladde, kale bergwand die stijl, heel
stijl omhoog loopt.
Zeer on-Australisch staan er nergens waarschuwingen, maar misschien hadden ze daar goed aan gedaan. We klimmen en klauteren, maar daar waar het nat is, is het spekglad. Niks om je goed aan vast te
houden en het is onvermijdelijk om naar beneden te kijken en te denken, als ik hier uitglijd, lig ik beneden.
Gelukkig gaat het goed en het uitzicht is het meer dan waard! Wat een bijzonder landschap. En die Balancing Rock, bizar!
Voorzichtig klauteren we weer naar beneden, wat een avontuur!
Inmiddels vieren we een onvergetelijke kerst in Byron Bay en komt het einde van deze roadtrip langs de Eastcoast in onze Cookie-Can-Van in zicht. We kijken uit naar de Blue Mountains en New Year's
Eve in Sydney en al het andere, nog onbekende, de komende maanden.
We wensen jullie alle goeds:
Be Crocwise at Paradise
06 dec. 2015
🇦🇺
vanuit Australië
Zo! Wat is dat toch heerlijk he? Een 20 uur durende vlucht..
Hoe je het ook went of keert. Na vier films, 12 hazenslaapjes en 5 halfgare, ondefinieerbare vliegtuigmaaltijden, ben je er toch echt wel goed klaar mee. Maar goed, als je dan eenmaal voet zet aan
Australische grond, is het allemaal wel weer snel vergeten.
Na een vlot verlopend douane traject, stappen we in de shuttlebus naar ons Motel in Darwin.
Hoe is Darwin, vraag je? Nou, heet! Erg heet! Bij het eerste stoplicht richting centrum, loopt het zweet overal. En dan bedoel ik ook echt overal. We zullen er aan moeten wennen, want de komende
week zal het zo blijven.
Plan: met onze gehuurde 4x4 mét rooftoptent een week lang de outback van het Northern Territory verkennen.
We starten bij de Coles (de Australische Appie) en laden de eski (koelbox) vol met ijs, eten en drinken.
Dan kan de trip beginnen en we rijden vol enthousiasme richting Kakadu National Park.
Steef heeft het al dagen over de krokodillen die hij gaat zien, dus het is een logische keus als we een stop maken bij de Adelaide River voor een Jumping Crocodile cruise.
"My name is Rodd, I'm you're crocodile guide for today".
Lang hoeven we niet te wachten, want binnen no time springen de crocs meters hoog het water uit om het varkensvlees van de stok te happen. De grootste is 5,5m lang en lelijk, joh! Maar zo'n
babykrokodilletje van 20cm is toch best schattig. Alhoewel we van Rodd leren dat ze meteen nadat ze uit het ei zijn al weten hoe ze iemands vinger eraf moeten bijten.
Met de eerste foto's en filmpjes rijden we door naar Kakadu en vinden we een mooi plekje om onze tent uit te klappen.
Blij klimmen we een vertrouwd trapje omhoog om vervolgens lekker te kunnen slapen.
We maken kennis met de wetseason. Man, wat kan het hier regenen. We lunchen in de auto, maar al snel knapt het weer op en kunnen we aan onze hike beginnen. We doen het rustig aan, want met deze
warmte en luchtvochtigheid is 3km wandelen echt een uitdaging.
Steef filmt de pannenkoekrotsen en de prachtige omgeving.
Op het punt waar de route een keuze geeft tussen wetseason links en dryseason rechts, besluiten we eigenwijs rechtsaf te gaan.
Deze route loopt terug naar de carpark via bush aan je linkerhand en de Adelaide River aan je rechterhand.
Steef loopt voorop en er bekruipt me een unheimlich gevoel. Niet geheel onterecht blijkt, als Steef naar de rivier wijst en zegt: kijk eens wat we daar hebben. Ik zie het niet, maar geloof hem
meteen: de platte kop en bolle ogen van vriendje croc steken boven het water uit. In een fractie van een seconde hoor ik Rodd zeggen dat een krokodil 70 keer sneller reageert dan een mens en dat
hij in een mum van tijd bij de waterkant is.
Instinctief reageren Steef en ik hetzelfde en we zetten het op een rennen!
Terug bij de auto aangekomen raken we niet uitgepraat over ons avontuur! Hier zijn we voor gekomen. Zoals Steef zegt, het spannendste wat hem op een reguliere dag op de zaak kan overkomen is een
kop thee over z'n toetsenbord laten vallen.
De rest van de week nemen we de 'be crocwise' waarschuwingsborden zeer serieus en gaan alleen het water in als er duidelijk staat aangegeven dat het een 'designated swimming area' is.
We rijden via Edith Falls en Katherine Gorge door naar Litchfield National Park, waar we omringd worden door de schoonheid van de natuur. We maken meerdere kleine hikes en genieten van plungepools
onder watervallen en andere paradijselijke plekjes.
Steef is tot mijn genoegen al gecharmeerd van Australië.
En dan te bedenken dat dit alleen nog maar het begin is...
PS: foto's volgen!
Bags are packed, we're ready to go!
23 nov. 2015
🇳🇱
vanuit Nederland
Het is alweer vijf jaar geleden dat ik m'n hele zooitje voor het eerst in een backpack propte en een solo avontuur begon..
Ondertussen is er een hoop gebeurd en veranderd. Het werd weer hoog tijd voor een nieuw avontuur en wat ben ik trots dat ik deze nu mag delen met mijn lieve vriendje.
In mijn laatste verhaal, vijf jaar geleden, zei ik stellig: ik kom terug, ik kom zeker terug.
Nooit gedacht dat dat na vijf jaar (al) zou zijn!
Steef kan niet wachten om de pracht van Australië en Nieuw-Zeeland te zien. Als jullie mij een beetje kennen, snappen jullie dat ik hoog nodig weer terug moet, omdat ik de helft van die pracht
alweer bijna vergeten ben.. Als toetje gaat Steef mij (delen) van Indonesië laten zien en zullen we volop andere plekken zien en ervaren.
Het plan is niet vast omlijnd en uitgestippeld. Maar één ding is zeker:
We gaan volop nieuws ontdekken, avontuur beleven en intens genieten. Want dat kunnen wij!
Cheers,
Eef&Steef
Welkom op onze reisblog!
16 nov. 2015
🇳🇱
vanuit Nederland
Hallo en welkom op onze reisblog!
Dé plaats om op de hoogte te blijven van al onze avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar we ons bevinden en waar we zijn geweest!
Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor onze mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.
We zien je graag terug op onze reisblog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!
Leuk dat je met ons meereist!
Liefs,
Eef & Steef